Πάει κάποιος να γίνει καλόγερος ...
σε ένα μοναστήρι, στην κορυφή ενός βουνού. Ο ηγούμενος του λέει:
-Μπορείς να μείνεις δοκιμαστικά, αλλά να ξέρεις ότι εδώ είναι το μοναστήρι της σιωπής. Απαγορεύεται λοιπόν να μιλάς, εκτός κι αν σου δλωσω εγώ την άδεια.
-Σύμφωνοι λέει ο υποψήφιος καλόγερος.
Περνάει ένας χρόνος, και ο ηγούμενος τον φωνάζει και του λέει:
- Τώρα, τέκνον μου, μπορείς να πεις δυο λέξεις.
- Σκληρό κρεβάτο! λεει εκείνος
- λυπάμαι, του λέει ο ηγούμενος. Θα φροντίσω να σου βάλουν ένα στρώμα.
Περνάει άλλος ένας χρόνος σιωπής, και ο ηγούμενος τον ξαναφωνάζει:
- Τώρα, τέκνον μου, μπορείς να πεις άλλες δυο λέξεις.
- Κρύο φαγητό! αποκρίνεται εκείνος.
- Σοβαρά? του λέει ο ηγούμενος. Θα φροντίσω λοιπόν να έχεις πάντα ζεστό φαγητό.
Περνάει άλλος ένας χρόνος, και ο ηγούμενος λέει στον καλόγερο:
- Τώρα τέκνον μου μπορείς να πεις άλλη μια λέξη.
- Φεύγω!! λέει ο καλόγερος.
Και ο ηγούμενος αποκρίνεται:
- Νομίζω ότι είναι το καλύτερο για όλους μας. Από τότε που ήρθες, το μόνο που κάνεις είναι να παραπονιέσαι!
